Σε λίγες ώρες θα προβληθεί στην Αμερική το τελευταίο επεισόδιο του Halt and Catch Fire, μιας από τις πιο υποτιμημένες και λιγότερο γνωστές -ειδικά στη χώρα μας- σειρές των τελευταίων ετών. Έχω μερικές υποψίες για το τι μπορεί να συμβεί, όντας μεγάλη φαν της σειράς τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη. Είμαι όμως σίγουρη πως δεν βρίσκομαι ακόμα σε θέση να αποχαιρετήσω τους χαρακτήρες αυτής της σειράς, οι οποίοι με γέμισαν χαρά, λύπη και συγκινήσεις όλο αυτό τον καιρό που προβαλλόταν η σειρά. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν καλοκαίρι του 2014 όταν διάβασα πρώτη φορά γι’ αυτή τη σειρά, λίγο πριν κυκλοφορήσει το πρώτο της επεισόδιο. Λίγο η περιέργεια μου, λίγο το ενδιαφέρον μου για τους υπολογιστές με ώθησαν να ξεκινήσω να βλέπω τα επεισόδια καθώς κυκλοφορούσαν, και από τη στιγμή που ξεκίνησα δεν βρήκα το λόγο να τη σταματήσω. Τέσσερις κύκλους (39 επεισόδια) μετά, δεν το μετανιώνω στιγμή.
Η σειρά διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’80 και ξεκινά με τον πρώην υπεύθυνο πωλήσεων της IBM Joe MacMillan (Lee Pace) να προσλαμβάνει το μηχανικό υπολογιστών Gordon Clark (Scoot McNairy) και την ιδιοφυή προγραμματίστρια Cameron Howe (Mackenzie Davis) με στόχο να κάνουν reverse engineering στη BIOS ROM της IBM και να επιδιώξουν να κατασκευάσουν και οι ίδιοι έναν προσωπικό υπολογιστή (PC) στην Cardiff Electric, εταιρεία η οποία θα επιχειρήσει να αναδειχθεί ως αντίπαλος της IBM.
Η σειρά μέσω της δράσης και των ενδιαφερόντων των πρωταγωνιστών της περιδιαβαίνει στα μονοπάτια της τεχνολογικής έκρηξης από τη δεκαετία του ’80 και μετά, στους τομείς του υλικού, του λογισμικού και των δικτύων υπολογιστών, καθώς και του computer και console based gaming, παρουσιάζοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών και τις καινοτομίες που οδήγησαν τους υπολογιστές να έχουν μέγεθος και κόστος προσιτό για τους απλούς ανθρώπους με αποτέλεσμα να μπουν σε κάθε σπίτι και να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο άνθρωποι και επιχειρήσεις σκέφτονται, δρουν και επικοινωνούν. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο για να μην αποκαλύψω στοιχεία για την εξέλιξη και την πλοκή της σειράς. Μην ανησυχείτε όμως, δεν χρειάζεται να έχετε σχετικές γνώσεις υψηλού επιπέδου για να παρακολουθήσετε και να απολαύσετε αυτή τη σειρά. Αρκεί η νοσταλγία εάν έχετε ζήσει τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και τις αναπολείτε, και το ενδιαφέρον για την ιστορία των υπολογιστών και την εξέλιξή τους ανεξάρτητα από την ηλικία σας.
Ένα άλλο στοιχείο που καθιστά τη σειρά ξεχωριστή είναι οι πρωταγωνιστές της, οι οποίοι είναι πραγματικοί άνθρωποι και χαρακτήρες και όχι εξιδανικευμένοι ήρωες, ενώ δεν υπάρχουν καλοί και κακοί χαρακτήρες, αλλά όλοι παρουσιάζονται με χαρίσματα, αδυναμίες και πάθη, που ευθύνονται για τη δράση και τη συμπεριφορά τους. Η σειρά μπορεί φαινομενικά να πραγματεύεται την τεχνολογική εξέλιξη στο χώρο των υπολογιστών, αλλά στην ουσία ασχολείται εξίσου πολύ με τη δυναμική των σχέσεων μεταξύ των χαρακτήρων και με το πως αυτή αντανακλάται στα σχέδιά τους και στους στόχους που θέτουν και κατακτούν. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στον οραματιστή Joe MacMillan που υποδύεται φοβερά ο Lee Pace (Thranduil στο Hobbit, Ronan στο Guardians of the Galaxy), ενώ εξίσου απολαυστικοί χαρακτήρες -αν και ιδιαίτεροι ο καθένας με το δικό του τρόπο- είναι ο Gordon Clark (Scoot McNairy) και η Cameron Howe (Mackenzie Davis) που συμπληρώνουν την τριάδα των βασικών πρωταγωνιστών. Βέβαια κατά τη διάρκεια της σειράς θα διαπιστώσετε πως δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των πρωταγωνιστών και των υπόλοιπων χαρακτήρων, οι οποίοι έχουν εξίσου σημαντικό ρόλο και αρκετό screen time. Μεταξύ αυτών μπορούμε να αναφέρουμε τη σύζυγο του Gordon, Donna Clark (Kerry Bishé) και το αφεντικό στην εταιρεία John Bosworth (Toby Huss) που αναμφισβήτητα κάνουν πολύ πιο ενδιαφέρουσα, πολύπλευρη και αστεία την υπόθεση.
Κάνοντας στο μυαλό μου μια αναδρομή στο παρελθόν της σειράς και μια ανασκόπηση στα σημαντικότερα γεγονότα σοκάρομαι σκεπτόμενη από που ξεκίνησε και που έχουν φτάσει η πλοκή και οι χαρακτήρες. Πιστεύω πως το πιο σημαντικό και αξιομνημόνευτο χαρακτηριστικό (και μάλλον επίτευγμα) του Halt and Catch Fire είναι η φοβερή εξέλιξη των προσώπων, των χαρακτήρων και της πλοκής από σεζόν σε σεζόν, η οποία δείχνει με υπέροχο τρόπο πως τα πράγματα γύρω μας εξελίσσονται και μαζί τους αλλάζουμε κι εμείς, και πως οι άνθρωποι μαθαίνουν, ωριμάζουν, προχωρούν, χωρίς όμως να ξεχνούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τα πράγματα που έχουν σημασία γι’ αυτούς.
Δεν μπορεί να μην συμπεριληφθεί σε αυτό το review η εξαιρετική μουσική που πλαισιώνει τις σκηνές της σειράς. Υπεύθυνος για το soundtrack της σειράς είναι ο Paul Haslinger, πρώην μέλος των Tangerine Dream, ενός από τα σημαντικότερα σχήματα ηλεκτρονικής μουσικής, και στο συγκεκριμένο soundtrack έχει κάνει αξιοζήλευτη και πολύ ταιριαστή με το ύφος της σειράς δουλειά. Επίσης, σε ιδιαίτερες στιγμές στο background παίζουν κομμάτια άλλων καλλιτεχνών που δένουν άρτια στο όλο κλίμα. Πρόκειται κυρίως για την punk μουσική που ακούει η Cameron συνεχώς όταν προγραμματίζει, καθώς και για κομμάτια κλασικής, rock και ηλεκτρονικής μουσικής που συνοδεύουν πολλές άλλες σκηνές. Μερικά παραδείγματα καλλιτεχνών που περιλαμβάνονται είναι: Trentemøller, Creedence Clearwater Revival, The Clash, Richard Hell and the Voidoids, Gary Numan, Talking Heads, Violent Femmes, Berlin, Hüsker Dü, Black Flag, The Raveonettes, David Bowie, Tom Waits, Iggy Pop, Pixies, Bob Dylan, James, PJ Harvey, ενώ όλα τα κομμάτια που ακούγονται στη σειρά μπορείτε να τα βρείτε εδώ.
Σίγουρα το Halt and Catch Fire δεν είναι η ιδανική σειρά, όπως δεν είναι ιδανικοί ήρωες αλλά άνθρωποι οι πρωταγωνιστές του. Σίγουρα υπάρχουν επεισόδια εξαιρετικά, και άλλα που είναι υποτονικά ή εκνευριστικά. Βλέποντας όμως τη σειρά συνολικά, έχοντας δει (σχεδόν) όλα τα επεισόδιά της (4 κύκλοι των 10 επεισοδίων), πιστεύω ακράδαντα ότι πρόκειται για μια σειρά που αξίζει. Αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν τηλεθεατές που την έχουν λατρέψει και θα τη λατρέψουν και άλλοι που τους κούρασε και την παράτησαν, όπως έχω διαπιστώσει ως τώρα από τα σχόλια στο διαδίκτυο. Αυτό είναι απολύτως σεβαστό, αλλά θα ήθελα να παρακαλέσω να μην βγάλετε ετυμηγορία στη μέση της σειράς, αλλά αφού την τελειώσετε. Στο κάτω κάτω θυμηθείτε πως στην αρχή αυτής της σειράς δεν υπάρχουν καλά καλά οι έννοιες “σχόλια” ή “διαδίκτυο” και οι (φανταστικοί) αυτοί χαρακτήρες έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να γίνει η διαδικτυακή κοινότητα που υπάρχει σήμερα πραγματικότητα.
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
